Daha önce şehrimizdeki toplu taşımada görülen aksaklıklar ve çözüm önerileriyle ilgili yazılar yazdım. Aynı konuda en son yazdığım 22. 10. 2022 tarihli yazımdan sonra sağ olsunlar; Diyarbakır Büyükşehir Belediyesi yetkilileri, bazı önlemler almak için harekete geçeceklerini belirttiler. Şu anda Bir halk otobüsü ek olarak verildiği için M3 güzergahında kısmi bir rahatlama sağlanmıştır. Bundan dolayı vatandaşlarımız adına teşekkür ederim.

Ancak diğer güzergahlardaki sıkıntılar devam etmektedir. Bunun için de yeni otobüs alacaklarını söylediler, bundan dolayı da memnun olmakla beraber inşallah fazla gecikmez ee halkımız rahat eder.

Kısa sürede bu önlemler belki bir işe yarar; ancak önceki yazılarımda da belirttiğim gibi önerilerimizin hayata geçirilmesi ihtiyaçtan ötürü acilen ve mutlaka gereklidir. Bu vesileyle mezkur yazılarımda belitmiş olduğum önerileri tekrar hatırlatmak istiyorum: Diyarbakır’da toplu taşımada  mevcut güzergahlar ve araçlar (Belediye otobüsü, halk otobüsü ve dolmuş/minibüs) sayısı yetersizdir ve acilen artırılması gerekir.

Şehrin en işlek güzergahı olan Araştırma Hastanesi-Balıkçılarbaşı Güzergahı’nda belediye otobüsü sayısı yetersiz gelmektedir. Belediye’nin ekonomik imkanları otobüs almaya elvermiyorsa yeni minibüs ve halk otobüsü sayısını artırarak yolcuların dolmuşa veya halk otobüsüne binme imkanlarını sağlamak gerekir. Böylece Halk da bu sıkıntıyı çekmek zorunda kalmaz ve memnun olur. Gerek Dağkapı gerekse Balıkçılarbaşı hatlarındaki minibüs ve halk otobüsü güzergah sayısı artırılmalıdır. Bildiğim kadarıyla 30 yıldır yeni hat verilmemektedir.

Diyarbakır’ın her tarafındaki güzergahlarda yolcu yoğunluğu had safhadadır. Özellikle mesai ve okul dağılışları sırasında otobüsler ve minibüsler tıklımtıklımdır. Hafta sonları otobüs sayısında kısıtlamaya gidiliyor bu yanlış bir uygulamadır; çünkü hafta sonları da nüfusun büyük kısmı tarihi sur içine gitmektedir. Yani hafta boyunca ihtiyaç değişmemektedir. Hatta denilebilir ki hafta sonları insanlar tatili değerlendirmek amacıyla daha çok yolculuk yapma ihtiyacı duymaktadırlar. Şu gerçeği daima göz önünde bulundurmak gerekir ki Diyarbakır’ın nüfusu gün geçtikçe artmakta ve toplu taşıma sıkıntıları da aynı oranda çekilmez hale gelmektedir. Halkımızın rahat etmesi için Belediyemize önerilerimi aşağıda belirtmek durumundayım:

1. Şu an metropol güzergahındaki minibüsler Mahabat Bulvarı’ndan döneceklerine Tekel Caddesi’nden devam ederek Mastfıroş Caddesi’ni takip edip Winston AVM kavşağından Mezopotamya Bulvarı’na geçip oradan da Diclekent Bulvarı’na dönerlerse büyük bir yolcu yükünü hafifletmiş olurlar.

2. Proje aşamasında olan Raylı sistemimiz vardı. Raylı sistem hayata geçirilirse söz konusu sorunlar tamamen olmasa da büyük oranda ortadan kalkar. Belediyemiz kamuoyuna raylı sistemin durumu hakkında  bir açıklama yapsa çok iyi olur. Sayın Vekillerimizin de bu konuda yardımcı olmalarını, gerekirse raylı sistemin gerçekleştirilmesi için ödenek sağlanması konusunda çalışmaları hızlandırmalarını halkımız beklemektedir.

3. Ayrıca Sayın Vekillerimizden Güzel Diyarbakır’ımızda DiYARRAY’ın (Hafif Raylı Toplu Taşıma Sistemi) yapılması için de yardım bekliyoruz. Lütfen güzel şehrimize hizmet ederek sahip çıkalım. Bilindiği üzere demir yolu hattı Diyarbakır’ın merkezinden geçmekte olup demir yolu hattından toplu taşıma sağlamaya yani hafif raylı sistem olan DiYARRAY’a çok elverişli bir konumdadır.

4. Sayın Vekillerimiz! Diyarbakır’da yaşayan halk olarak elimiz Ankara’ya yetişmiyor; ancak siz bizim elimizi uzatabilirsiniz. Halkın memnuniyeti siz siyasilerimiz için büyük önem arz etmektedir. Eserleriniz ile hem şehrimizi süslemiş hem de halkın gönlünü kazanmış olursunuz. Bunları vekili bulunduğunuz halkın istekleri olarak yazmak zorundayız.

Ne yazıyor veya söylüyorsak Güzel Diyarbakır’ımız için yazıyor ve söylüyoruz. Her ne sürç-i lisan ettiysek affola... Aşağıda Diyarbekir’e olan özlemimi “Gönlümün Çiçekleri 1” adlı şiir kitabımdan sizlere sunmak istiyorum.

Kalın sağlıcakla değerli hemşehrilerim ve okuyucularım.

BİR AN DİYARBEKİR’DE

“Çek bir kuru!” diye bağırıyordu usta:

“Lav, gırare binin jı misafırara!” 

Sözü dün gibi çınlar kulağımda,

Onur Palas’ın arkasındaki  sokakta,

Öğleden önce kaynar Melik Ahmet:

Köylülerin akın ettiği kalabalık çarşı.

Uzanmalı oradan Behram Paşa’ya;

Geçmeli İskender Paşa’da Ramazan günleri,

Serindir Diyarbekir’in bazalt taşlı camileri.

Geçerken yaz ikindileri Dörtyol’dan,

İçmeli şerbeti “Bav-ı Alo” nun!

Çıngıraklı bakır bardaklarından.

Yankılanır serin ve derin küçelerde,

Köpüklü meyan şerbetinin şırıltısı!

“Dağkapı’dan geçenler, soğuk sudan içenler!”

Dağılır etrafa buz satan çocukların sesi,

Güldürür neşeyle gelip geçen herkesi!

Dörtyolda, yazın yağız ve sevimli çocuklar:

“Ava cemed, iç Memed” diye çığlık atarlar!

Ayn-ı Zülal’dan duyulur, avazları çıktığı kadar,

Bağıran, kısa pantolonlu afacan paşalar!                 

Soyulmuş akşam serinliğinde acurları;

Satar “Taze nazik” diye çağıran çocuklar!

 Daha ne anlatayım güzel şehrimden,

 Özlemimi dile getirmeye çalıştım ben.

 Andıkça bunları, içimden geçer serzeniş:

 Olsun andıklarımdan beni ayıranlar çaresiz!

 Olsun benim gibi; terk-i diyar, terk-i yar,

 Üzgünüm, yanımda yok yar ve diyar!