Geleneksel değerler arasında yer alan sevgi, saygı, hoşgörü, güven, sorumluluk ve adalet gibi değerler küresel ölçekte ya yok olmakta veya dejenere olmaktadır.

Dünyada macera peşinde koşan ve yaşam stili olarak heyecan arayışı içerisinde olan bir grubun olduğunu ve bunun da madde bağımlılığına götürdüğünü.

Dünya gemiyse hepimiz varız o gemide. Dünya gemisini batırmak için bir siyasi ahlaksızlık yaşanıyor. Gazze olaylarında Batı politikası bu gemiyi batırıyor. Bu nedenle küresel olarak harekete geçmeliyiz.

Dünyada bakıyorsun bizim coğrafyamızdan çok, Türkiye’den daha çok Danimarka’da, ABD’de, İngiltere’de sokağa dökülüyorlar, yürüyüş yapıyorlar. İnsanlık siyaseti aşmış durumda, küresel vicdan siyaseti aşmış durumda. Dünyanın geleceğinin iyi olacağına işaret bu.

Şu anda insanlık medeniyet krizinde. Maddi refah artmış ama manevi refah aynı şekilde artmıyor. İnsanlar kendilerini mutlu hissetmiyorlar.

Sosyal medyada sürüyle arkadaş var ama gerçek dost neredeyse sıfır. Ciddi bir değerler erozyonu yaşıyoruz. Değerlerde ciddi bir çürüme yaşıyoruz. Bu da sadece belli bir bölgede değil, küresel olarak var.

Para ve pahalı şeylere en çok sahip olmayı istemek, gençlerdeki haz peşinde koşmak, zengin olmak, risk almak, heyecanlı yaşamak, eğlenceli yaşamak yaygın bir durum haline geldi.

Ay'a gidiyoruz, Mars'a gitmek istiyoruz ama komşumuzu tanımıyoruz. Sayısız ilişki var ama gerçek sevgi sıfır. İyi bilgi var ama daha az erdem var. Yüksek zekâ var ama daha az duygusal zekâ var. Yüksek gelir var ama daha az huzur var. Pahalı saatler var ama hiç vakit yok. Daha büyük televizyon var ama daha az kitap var. Daha çok insan var ama daha az insanlık var.

Örneği Gazze olayları… Bizim coğrafyamızdan daha çok Amerika'da, Avrupa'da, İskandinavya'da, İngiltere'de daha çok tepki oldu. Siyasetçiler çifte standart uyguluyorlar ama ortalama bir insan çok daha fazla objektif olmaya başladı. Bu aslında küresel vicdanın küresel siyasetin önüne geçtiğini gösteriyor. Küresel vicdan siyasetin önüne geçerse eğer, toplulukların dediğine siyasetlere uymak zorunda kalırlar. Bu nedenle toplumun, tabanın daha duyarlı olması lazım.

Vietnam Savaşı’nda her gün birisi Beyaz Saray'ın önüne geliyor bir mum yakıyor ve gidiyor. Gazeteciler ona soruyorlar; ‘Ya diyor sen dünyayı değiştireceğini mi sanıyorsun bir mumu yakmakla?’ o da ‘Ben dünyanın değişeceğini düşünmüyorum. Dünya beni değiştirmesin diye bu mumu yakıyorum’ diyor. Dünyanın iyi ve güzel yönde değişmesi için. Bu mumu çoğaltanlar dünyayı iyi yerlere götürecekler diyebiliriz.