1

Sevgili Muharrem, ağacın dallarını kesen ve gövdesini yaralayan, elindeki baltayla kendini kahraman hissetdikçe;

Meyveler eksilir,

Kuşlar yuvasız kalır,

Oksijen azalır,

Yolcu sığınacak gölge bulamaz,

Erozyon artar,

Kuraklık başlar.

Bunu bile bile baltasını bileyen kendi gövdesini ortadan kaldırır.

Desek mi, başka şeyleri?

Anlıyorsun, Muharrem!..

Herkes sevdiğiyle beraberdir.

Kıyametin kopacağını bilsek dahi, elimizdeki fidanı dikmek bir mecburiyettir.

Böyle öğrendik, böyle bildik.

Çocuklar da birer fidandır, savaşlarda kırılır.

Savaşlara son vermek, zulmün kalesini yıkmaktır.

Ateş, evlerine düşünce Ukrayna'da, atlar ve filler tepinir, çimenler ezilir.

Adına " Ortadoğu" dedikleri coğrafyamızın bölümünde işgalciler kim?

Ukrayna'ya elbette üzülüyoruz.

Ortadoğu'yu kana bulayanların  kırdıkları dallar, kestikleri ağaçlar bölgeyi kuraklaştırdı.

Dünya yeni bir cehennem içinde!...

2

İnsanız, Muharrem.

Kimseye, kimselere öfkemiz yok, kinimiz mevcut değil.

Herkes, yaşasın gelmişse yer yüźüne.

Toprakta tohumunu çatlatan ağaç, büyüyerek dallarını kuşların yuvası, meyvesini canlılara hediye etsin, gölgesini yorgun yolcuya sığınak yapsın.

Dünyada her canlı neslini sürdürsün.

Kanadı olan gökyüzünde serbestçe uçsun, yürüyen rızkı için engellenmesin, toprak altında ve su içinde olanın nesli kurutulmasın.

Soluduğumuz hava, ciğerlerimizi tahrip etmesin.

Yediğimiz nimete, özünden başka bir şeyler karıştırılmasın.

Muharrem, fırına giderken nimet olan ekmeğe " Tam Buğday Ekmeği", satıcıda " Hakikî bal bulunur" gibi, fıtrata tersinden külah giydiren ifadeler görünce kahrolmamak elde değil.

Ekmek ekmektir, bal baldır.

Şimdi insan eliyle zehre dönüştü.

Muharrem, insan dünyada önce nebatatın sonra hayvanatın neslini kuruttu. Şimdi sıra kendisine geldi.

İnsan, hakikatten çok nankördür, Muharrem.

Görmez misin, kardeşin kardeşe  yaptığını, bilmez misin kinle ihtirasa yenik düşen insanların tavrını.

Muharrem, bundan ibret almamız lazım.

Herkes sevdiğiyle beraberdir.