Geçen hafta insanın dünyada yaşadığı sürece sınavda olduğunu; bu sınavın örnek muhataplarının da Allah’ın çilekeş elçileri olduğunu yazdık. Bu hafta da kaldığımız yerden devam edeceğiz inşallah!

Kral rüya gördü; ancak bu rüyayı sarayın rüya yorumcuları yorumlayamadı. İş yine Hz. Yusuf’a (a.s.) düştü:

“Yorumlayamadı Kral’ın rüyasını kehanet,

Hatırlandık zindan arkadaşımızca nihayet!”

“Yorumladık rüyasını Kral’ın, biz açıkça,

Çağırdı, yorumu duyan Kral bizi saraya!”

Kral, rüyasını yorumlayan Yusuf’u (a.s.) saraya çağırdı; ancak Yusuf, çağrıyı duyar duymaz balıklama gitmedi. Çünkü sarayl halkınca suçlu görülüyordu ve aklanmamıştı. Aklanmayan suçlular toplumda güvenilir olamıyorlar ve alınlarında taşıdıkları kara lekeden ötürü de söyledikleri değerli görülmez! Bu gerçeği Elçi’nin (a.s.) dilinden izleyelim:

“Çağırdığında saraya; balıklama gitmedik!

“Oh, be!” deyip kendimizi kaybetmedik!”

 “Yaralı onurumuzun iyileşmesini yeğledik,

Üzerimizdeki gölgeyi silmeyi hedefledik!” 

Bununla beraber bulunduğu yer de sonuçta zindan olduğu için kalınabilecek; güzel mi, güzel  bir yer değildi; çağırdıkları yer ise göz kamaştırıcıydı. Buna rağmen, “Hakkın hatırı her şeyden üstündür!” ilkesine uyarak gitmedi:

“Bir yanda karanlık ve soğuk zindanda gam,

Bir yanda şatafat ve göz kamaştıran makam!”

“Bir yanda insansal ve şeytanın iç dürtüsü,

Diğer yanda vahiyle arınmış edep örtüsü...”

“Bir yanda varlık, bir yanda soğuk yokluk,

Vahiyle eğitilmiş akılla; onuru yeğledik?”

“Sınandık Allah’ın emri ve nefis arasında!

“Hapis; çağırdığı kötüden yeğdir irfanda!”

“Saray, zindan olur nefsin kötülüğünden!

Zindan, saray olur vahyin aydınlığından!”

“Dimdik durduk, zindanda da sarayda da!

Hafiftir ipekten gönlümüz; her mekanda!”

Hz. Yusuf, (a.s.) Kral’ın soruşturma yapıp; suçsuzluğunu bizzat görmesi durumunda ancak çağrısına uyacağını söyledi:

“Özel danışman yapacağım!” getirin bana, 

Silinince alnımızdaki leke, uyarız çağrıya!” 

“Sorgulasın dedik Aziz, sosyete kadınları,

Neymiş o, ellerini doğrarken amaçları?”

Bunu duyan Kral, saraydaki kadınları topladı ve onlara şunu sordu:

“Yusuf’ la ilgili ne bilirsiniz?” demiş Aziz;

Haşa, demişler; bilmeyiz kötülüğünü biz!”

“Dayanamamış Züleyha, dökmüş içini:

Anlaşıldı, suçluyum, o günahsızın biri!”

“Çekinmeden bunu söylememin nedeni:

Bilsin, yokken ona hainlik etmediğimi!”

“Zira Allah, başarıya ulaştırmaz haini,

İstedim herkes açıkça anlasın derdimi!”

“Nefsimi temize çıkarmıyorum, çünkü;

“Allah, korumazsa nefis ister kötülüğü!”  (1)

Hz. Yusuf, (a.s.) üzerindeki iftira gölgesini böylece temizledikten sonra, Kral’ın çağrısına uyarak saraya gitti:

”Bugün yanımızda yüksek makam sahibisin,

Güvenilir, saygın, sözü geçerli, değerli birisin!”

“Ülkenin hazineleri üzerine görevlendir bizi,

İyi korur ve yönetir; iyi biliriz dedik bu işi!”

“Allah, bizi o ülkeye yerleştirip verdi yetki,

Kaybetmez ödülünü iyilerin, ulaşır iyiliği!”

Elçiler, Allah’ın eğitiminden geçtikleri için sınavlarını başarıyla verirler ve kişisel değil;  toplumsal yararların yanında görünürler. Bu çilekeş yol göstericilerin sınavının çetinliği onların çilelerinin de çetinliğini artırdığı halde; onlar yine de yılmadan, bıkmadan, usanmadan canla başla; canlarını dişlerine takarak mücadelelerine devam ettiler. Onların bu çileli ve berrak yaşamlarından alınacak çok dersler vardır. Bu şiirin şairi de bu anlamda bu eserine (şiir dosyası) şu adı verdi: “İnsanın Ufku Elçilerin Çilesi” Yukarıda dile getirmeye çalıştığımız anlatı (kıssa),  Allah’ın Kerim kitabında: ”En güzel anlatıdır!” diye nitelediği anlatıdır.

Bu yazılarıma devam etmeyi düşünüyorum inşallah, kalın sağlıcakla, Allah’a emanet olun!

(1) Yusuf:53