Tarihten günümüze İslamî cenahın en büyük sıkıntısı siyaset-i İslâmiye/İslamî şuur ile zühd ve tasavvufu bir arada götürememesidir. Gerek adına siyasal İslam gerekse de İslamî şuur ve dava bilinci diyelim bu minvalde hizmet eden kesimde tasavvuf, zühd ve takva bilinci eşlik etmediğinde bu kesimi çeşitli tehlikeler beklemektedir. Nitekim bu kulvardaki bireyin sosyal statüsü düşük ise genellikle tekfircilik akımına kapılmakta ve kendi cenahından olmayan her kesi tekfir etmektedir. Bu bilinçle hizmet eden kişinin sosyal statüsü yüksek ise zühd ve takvadan arındırılmış İslamî hizmeti, onu belli bir süreden sonra mal, makam ve dünya perestliğe sevk etmektedir. Tasavvuf, zühd ve takva bilincine İslamî şuur veya İslamî dava bilinci eşlik etmediğinde ise bu mantalitedeki kişide hurafeci din anlayışı hâkim olmakta ve farkına varmadan şirk tehlikesiyle karşı karşıya kalabilmektedir. Dolayısıyla İslamî dava bilinci ile tasavvufî gelenek birbirinin alternatifi değil birbirinin tamamlayıcısıdır.