Bir şiir yazmak istiyorum ama ilham gelmiyor, unuttum tüm sözcükleri lal olmuşum.

Dosta doğru gidiyorum lakin kaybolmuşum gönüllerde, ötmüyor ki muhabbet kuşum.

Gidiyorum hiç durmadan bir ileri, iki geri; kalmadı takatim yolların tutsağı olmuşum.

Engelli yollara inat; gidiyorum dosta doğru gam yemem doğru yolumu bulmuşum…

Dem olur demlenir insan; zamandan,

Dem olur mest düşer; kederden gamdan,

Dem olur canan için; geçilir candan,

Dem olur ki; evlat kaçar babadan....

Dem olur erdem olur; kendini bulur,

Dem olur silinir; ismi kaybolur,

Dem olur; eşrefi mahlûkat olur,

Dem olur ki; tükenir takati, yorulur…

Hayat dönme dolap gibi insanları gah yükseğe çıkarır, gah aşağı indirir. Atalarımızın dediği gibi;  “Ne idim?”  dememeli,  “Ne olacağım?” demeli insan. Kısacık dünya hayatında çok büyük badirelerden geçmek zorunda kalmaktadır İnsanoğlu…

Herkesin kendine göre bir derdi, bir kederi vardır. Zira sevgili Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.v.)’in “La Rahatün Fiddünya”  (dünya rahatlık yeri değil ) hadisinden bunu daha net anlayabiliyoruz. Zenginin, zenginliği ölçüsünde, fakirin de, fakirliği ölçüsünde mutlaka sıkıntıları vardır. Velev maddi, velev manevi…

Bazıları geçmişiyle övünür,

Bazıları geçmişinden utanır,

Bazıları ömür tükenmez sanır,

Kimisi, de; mala, mülke aldanır…

Geçmişini bilmeyenlerin gelecekleri de muamma…

Hamdullah IŞIK / malabub@yaani.com