Halk dilinde zulüm genellikle tecavüz, haksızlık, işkence ve baskı anlamlarında kullanılır.

Bu anlamlar doğru olmakla beraber yetersizdir.

‘Zalim’, zulmeden, zulüm işleyen kimse demektir.

Zulüm kavramı Kur’an’da pek çok âyette dokuz farklı manada kullanılmaktadır:

Şirk anlamında. “İmana ulaşan ve imanlarına zulüm bulaştırmayanlar ya: işte onlar güvene layık olanlar, zira onlar doğru yoldadırlar.”

Azab anlamında.

Günah ve hata anlamında. Yunus (a.s.) yaptığı hatadan dolayı kendi nefsine zulmettiğini söylüyor.

Aldanma, boş övünç anlamında.

Baskı ve (Türkçede’ki) zulüm anlamında.

Noksanlaştırma anlamında.

İnkâr anlamında.

Hiyanet anlamında.

Hırsızlık anlamında.

Zulüm bir yönüyle ışığın gitmesini, yok olmasını, karanlığın gelmesini anlatır, diğer yönüyle de hakkın gitmesini, hakkın üzerinin örtülmesini, eşyayı ait olduğu yere değil de başka bir yere konulmasını anlatır.

Her iki durumda da ‘nûr’ gitmiş, onun yerine karanlık gelmiştir. Hak aynı zaman da ‘nûr’ değil midir?

Bu dünyada, bu sebepler âleminde zahirde onlar kazandılar, kazanıyorlar zannedilir.

Kendileri de öyle sanarlar. Öyle sandıkları için de zulümlerine devam ederler.

İşledikleri cinayet cezasız kalmış olabilir.

 Gasbettikleri ülkeler, zenginlikler, eşyalar, her ne ise; kâr sanabilirler.

 Güçlü olduklarını, kendilerine kimsenin hesap soramayacağını düşünebilirler.

Bundan dolayı aşırı bir kibre ve gurura kapılmış olabilirler.

Mazlumlar da, zalimlerle bir şekilde muhatap olanlar, ya da onların yaptıklarını korku içinde görüp duyanlar da aynı kanıya sahip olabilirler.

Ama gerçek böyle mi?

Gerçekten onlar galip mi?

 Gerçekten onlar kazanıyorlar mı?

Gerçekten yaptıkları yanlarına kâr kalıyor mu?

Zulümlerinden sonra ellerini kollarını salllaya sallaya, şerefle, onurla, başları dik yürüyebiliyorlar mı?

 Adamlık makamında bir yerleri oluyor mu?

Kendilerinden sonra gelenlere nasıl bir isim bırakıyorlar?

Geleceğin tarihçisi onlar hakkında neler diyecek?

Tarihe nasıl bir not düşüyorlar?

Bir bakınız, İsrail’in zulümlerine destek olan bütün ülkelerin geçmişlerinde hırsızlık, işgal, sömürgecilik ve zulüm vardır.

Suç ortağı oldukları için zalimi desteklemek tıynetlerinin gereğidir.

Onlar isteseler de mazlumdan, adaletten, haktan yana olamazlar.

Ancak onların dostlukları sabun köpüğü, zemheri güneşi, demir posası gibidir.

Bir değeri yoktur. Görünürde onların dostlukları zalimlerin gücünü artırmaktadır.

Üstelik zalimler; “… Nasıl bir inkılapla devrileceklerini günü gelince öğrenecekler.” (Şuarâ/227