Bir şehri sadece yolları, binaları ya da tarihi yapıları ayakta tutmaz.

 Onu yaşatan; kültürü, ahlakı, edebi ve insanlarının birbirine duyduğu saygıdır. 

Ne yazık ki Diyarbakır bu değerlerini her geçen gün hızla kaybediyor. 

Bu şehrin sokaklarında artık Diyarbakırlı kalmadı.

 Diyarbakır, Diyarbakır olmaktan çıkıyor.

Bugün bakıyoruz; ulaşım desen keşmekeş, toplu taşıma desen insanlar birbirine saygı göstermiyor. 

Ne bir utanma kaldı ne bir haya. 

20 yıl önceki Diyarbakır ile bugünkü Diyarbakır arasında dağlar kadar fark var. 

Eskiden sokaklarda yürürken bir nezaket, bir edep, bir düzen hissederdik. 

Şimdi ise sokaklar başıboşlukla, gürültüyle, taşkınlıkla dolu.

Sur ilçesi geceleri adeta işgal altında. 

Tarihi sokaklar masa ve sandalyelerle, kürsülerle kapatılmış. Belediyeye soruyoruz: 
-Nerede bu şehrin sahipleri?

Sanal ortamda klavye kahramanlığıyla bu şehir sevdalısı olunmaz!..

Bu kenti yönetenler, Diyarbakır’ın geleceği için ne yapıyor?

 Bu halk hizmet bekliyor, denetim bekliyor, temizlik bekliyor. 

Ama maalesef tek gördüğümüz şey göz yummak ve sessizlik.

Diyarbakır, bir zamanlar haya, edep, eğitim ve kültürün merkeziydi. Şimdi ne kaldı elimizde?

 Parklar, caddeler gece kıyafetiyle dolaşan kadın ve erkeklerle dolu. 

Bu şehirde eskiden bir kadın, bir erkek yoldan geçerken başını çevirirdi, saygı duyardı. 

Şimdi bu değerler yerle bir olmuş durumda. 

Ne aile terbiyesi kalmış ne toplumsal bilinç. 

Bu kadar hayasızlık, bu kadar edepsizlik toplumun temelini çürütür.

İşin en acı tarafı ise yöneticiler. 

Kimse kendi işiyle uğraşmıyor. 

Herkes göstermelik işlerle meşgul. 

Güvenlikten sorumlu olanlar sokağa hâkim değil.

 Belediyecilikle görevli olanlar ise reklam peşinde. 

Diyarbakır’ın asıl sorunlarına kulaklarını tıkamış durumdalar.

Alkol, fuhuş, uyuşturucu…

Bu kavramlar Diyarbakır’ın ana caddelerinde, arka sokaklarında kendine geniş bir yer bulmuş. 

Göz göre göre bir şehir çöküyor, biz ise sadece izliyoruz.

Diyarbakır bir temizlikle, bir çöp arabasıyla temizlenmez. 

Bu şehir ancak ahlakla, bilinçle, denetimle, sahiplenmeyle temizlenir. 

Diyarbakır hepimizin ortak değeridir. Bu şehir yok olursa, biz de yok oluruz.

Artık herkes kendi görevini yapsın. Kimse başkasının işine karışmasın, kimse yetkisini aşmasın. Ve en önemlisi, Diyarbakır’a sahip çıksın!

Bu gidişle Diyarbakır, sadece kendi kültürünü değil, ruhunu kaybedecek.