Klasik kapanan Anadolu takımı dizilişi vardır. 4-2-3-1. Türkiye’de aman gol yemeyeyim de berabere biterse de günü kurtarırım diyen,  kendini düşünen teknik direktörlerin diziliş tercihidir. 4 savunma oyuncusunun yanında bir de 2 defansif orta saha ve bu oyuncularında defansif yönleriyle seçilmesi, hücuma katkı sağlayacak oyuncu tercihlerinin yapılmaması Türkiye liglerindeki oyunun kalitesini hep geriye götürdü.

Türkiye'de alt liglerde mücadele ediyorsanız başarılı olmanız için savunma yönünüzün çok güçlü olması gerektiğini ve bu savunmayı yaparken atacağınız gol ve ya gollerin sizi başarıya ulaştırabileceğini geçen haftaki yazımda bahsetmiştim. Tabi bunu söylerken amaç sadece gol yememek olmamalı. Hücumu da düşünerek gol atacak oyunları taktikleri de bunların yanında oynamanız gerekir. Takımınıza savunma  futbolu oynatacaksanız, bu oyun anlayışı ile klasik tabirle kaleye otobüsü çekmek arasındaki oyun farkını da bilmeniz gerekir.

Pazar akşamı Diyarbekirspor Bodrumspor maçını izlemeye gelenler de sanırım bu oyun farkını iyiden iyiye bariz bir şekilde görmüştür. Tabii bizim görmemiz önemli değil Şenol Hoca bunu görüyor mu önemli olan o. Teknik direktörlerimizin A planımız tutmazsa B, C planımız hazır cümlelerini duymuşsunuzdur. Bunu diyen teknik direktörlerin daha A planının dahi olmadığı sahada ters giden hiç bir şeye müdahale edemediğini her hafta liglerdeki herhangi bir maçta görüyoruz. Peki Diyarbekirspor maçında ters giden durum neydi: Aksayan en önemli yeri ön libero oynayan Serdar ve Baran. Bodrumspor da diziliş olarak 4-4-2 oynayınca önde pres yapan Burhan Eşer ve Celal, defans hattını ve bu iki oyuncuyu oldukça zorladı. Rakip atakları yapmaya devam ederken Şenol Hoca da bizim gibi maçı izlemekle yetindi. Bodrumspor oyuna ağırlığını koyunca da Diyarbekirspor'un da etkisiz oyunundan, 3'üncü bölgeye topu taşıyamamasından faydalanarak sol kanat oyuncusu Oğuzhan'ı da ileri uca yakın oynattı ve golü de Oğuzhan’la buldu. Peki bundan sonra bir oyuna bir müdahale var mı? Elbetteki yok. Derken 2-0 ile biten biten bir ilk yarı. Koskoca 45 dakika'da bırakın gol pozisyonunu topu ileriye taşıyamayan bir Diyarbekirspor.

Şenol Demir orta sahanın aksadığını düşünecek ki ikinci yarıya iki ön libero Serdar ve Baran'ı oyundan alarak başladı. 60'ncı dakikada 5 oyuncu değişikliğini kullanmak ise bir başka risk teşkil edebilirdi. Zaten 60 dakikada 5 oyuncu değişikliği ile takımın yarısını değiştirmek yanlış kadro seçiminin de en bariz göstergesiydi. Bu oyuncu degişikliklerinin oyuna etkisi de Bodrumspor'un biraz daha kontraatak futboluna dönmesiyle pek etkili olamadı. Şenol Demir'in son çaresi de stoper Volkan'ı ileri almak oldu. B planımız da buydu sanırım.  Stoperlerimiz Volkan ve Fırat'ın 90 dakika boyunca tek hava topuna bile müdahele edemediğini de hatırlatayım.

Sevgili Şenol hocam 90'lı yıllarda seni canlı izlemiş biri olarak futbol artık senin oynadığın zamanların oyunu değil. 3.ligde oynanan futbolun 2.ligde oynanan futbolla da alakası yok. Dolayısıyla yetenekleri sınırlı 3.lig takımlarına oynattığın oyun 2.ligde yeterli olmuyor. Yetenekli bir oyuncu 25-30 metreden bir gol atar çıkarman mümkün olmaz. En iyi savunma futbolunu hücum yaparak oynayabilirsin. Sinan Akaydın neden Amedspor'da başarılı oldu. Kanatlardan orta sahadan sürekli besleyen oyuncular olduğu için. Bu oyun yapısıyla Sinan'ın burda başarılı olması mümkün değil. Hücumu bir an bile düşünmediğin bir oyun ile asla başarılı olamazsın.

Son olarak Euro 2004'ü hatırlayalım. Yunanistan'ın Avrupa Şampiyonu olduğu turnuva. Otto Rehhagel top rakipteyken 4'lü savunmanın önünde 6 numara 3 futbolcu oynatıyordu. Fakat top kendisindeyken bu 3 futbolcu topu ileriye taşıyacak ileri uçtaki futbolcuları  gol pozisyonlarına sokabilecek yeteneklere sahipti. Sonuç olarak Yunanistan savunma yaparak şampiyon olmadı. Savunmayı en iyi yapan hücumcu takım olarak şampiyon oldu. Bu iki kırmızı çizgiyi teknik direktörlerimizin de ayırt etmesini umuyorum.