Gazeteciye soruldu;

-Ne istersiniz, Efendim?

Gazeteci baktı, bir müddet.

-Tırşık û bulgır... Yanında bir de meşk ayranı.

Garson şaşırıp kaldı, birdenbire.

-Efendim, lütfen. Müessesemizde sadece kebap ve ızgara çeşidi var.

Gazeteci nereli olduğunu sordu.

Garson Diyarbakırlı idi.

Yirmili yaşlarda...

Gazeteci ellisine yakın.

-Evladım, ben tırşık yemesem  bile adım tırşıkçiye çıkar.

Seçim dönemi herkes ahlâklı, etik-metik konuşuyor, ve's-selâm.

Seçmen çantada keklik.

Siyasîler, her şeyi bilmekte.

Sandıktan huzur çıkacaksa bu kaos neden?

Paralar saçılıyor.

Her yerde yemek muhabbeti.

Çadırda iftar...

Menü zengin.

Bereketli olduğu için kuyruklar uzun mu uzun...

Ne diyelim?

Diyeceğimiz ismi tırşıkçıya çıkıyorsa gazetecinin, yüz kilo deterjan paklamaz, kendisini.

Etraf pankarttan ve afişten geçilmiyor.

Sahi gazeteci ne yapsın?

Her gün yazı...

Gez dolaş, oruçluysa şehri.

Iftar programlarında misafirler mutlu.

Hurmanın jumbosu...

Has kadayıf...

Yemek sonrasında olmazsa olmaz soda...

Biliyorsunuz asitli içecekler boykotta. Cola yasak da sarısı serbest mi?

Ya Rabbi, bize tahammül ve sabır, dayanma gücü ver.

Tenceresi kaynamayan insanımız var.

Gazze mi?

Utanıyoruz, artık yazmaktan, utanıyoruz.