اعُوذُ بِاللهِ مِـنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيــمِ بِسْــــمِ اللهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيـمِ

أَلْحَمْدُ لِلَّٰهِ رَبِّ الْعَالَم۪ينَ ﴿﴾ وَالْعَاقِـبَـةُ لِلْمُـتَّـق۪ينَ ﴿﴾ وَلَا عُدْوَانَ إِلَّا عَلَي الظَّالِم۪ينَ ﴿﴾

 وَالصَّلٰاةُ وَالسَّلٰامُ عَلٰى رَسُولِـنَا مُحَمَّدٍ وَأٰلِه۪ وَصَحْبِه۪ٓ أَجْمَع۪ينَ

Yine bir şuur sohbetinde beraberiz. Birbirlerini seven, birbirlerine inanan ve güvenen bir kardeşler topluluğu olarak bir araya gelmeyi bizlere nasip eden Allah’ımıza sonsuz hamd ve senalar, Peygamberlik zincirinin en son halkası Hz. Muhammed Mustafa’ya sonsuz salat ve selamlar olsun.

Allah Teâla ayırım yapmadan bütün Peygamberlere iman etmeyi farz kılmıştır. İçimizden bir kardeşimiz “Amenerrasulü”yü (el-Bakara 2/285-286.) okusun bakalım bir.

آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللّهِ وَمَلآئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لاَ نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ وَقَالُواْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ

لاَ يُكَلِّفُ اللّهُ نَفْسًا إِلاَّ وُسْعَهَا لَهَا مَا كَسَبَتْ وَعَلَيْهَا مَا اكْتَسَبَتْ رَبَّنَا لاَ تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلاَ تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلاَ تُحَمِّلْنَا مَا لاَ طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَآ أَنتَ مَوْلاَنَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ

Kardeşimizin ağzına sağlık. Ne diyor burada Yüce Allah ilk ayette. İkinci ayeti daha sonra bir dua olarak sohbetin sonunda söyleyeceğiz.

“Peygamber, Rabbi tarafından kendisine ne indirildi ise ona iman etti, müminler de! Onlardan her biri Allah’a, meleklerine, kitaplarına ve peygamberlerine iman etti. "O’nun resullerinden hiç birini diğerinden ayırt etmeyiz." dediler ve eklediler: "İşittik ve itaat ettik Ey Rabbimiz! affını dileriz, dönüşümüz sanadır."

Elbette Peygamberler arasından bazı nitelikleri ile diğerlerinden üstün olanlar vardır. (Bkz. El-Bakara 2/253; el-İsrâ 17/21-55.) Mesela Ulu’l-Azm peygamberler vardır. Yine mesela Hz Muhammed (sas) Peygamberlerin en üstünüdür. Miraçta onlara imamlık yapmıştır. Bütün bunları ayrı bir derste konuşacağız inşallah. Ancak iman etme hususunda aralarında ayırım yapmamamız, hepsine birden iman etmemiz mü’minlik borcumuzdur. (Bkz. el-Bakara 2/136; en-Nisâ 4/150-151)

Değerli Arkadaşlar!

Şunu da burada ifade edelim: Peygamberlere iman etmek demek, onların Allah’tan getirdikleri bütün bilgilerin doğru ve gerçek olduğuna iman etmek demektir. “Peygambere iman ediyorum” deyip Onun düzenini beğenmemezlik yapamazsınız. “Peygambere iman ediyorum” deyip de onun davasına, insanlığa teklifine sırt çeviremezsiniz. Çünkü gerçek anlamda peygambere iman, onu ve öğretisini gerektiğinde hikmet, en güzel öğüt ve cesaretle savunmayı da gerektirir. Ey Peygamber! sana iman ediyorum ama senin cihadını, senin ahlakını, senin nezaketini kabul etmiyorum mu diyeceğiz?

Hz. Peygamber’e (sas) “Hangi amel daha faziletlidir?” diye sorulduğunda bir defasında; “Allah’a ve Rasulüne imandır” şeklinde cevap verdiğini görüyoruz (Nesâî, İman, 1).

Dikkat ettiniz mi? Soruyu soran kişi “amel” soruyor, ibadet soruyor. Allah Rasulü ise Allah’a ve kendisine iman etmeyi söylüyor. Neden? İman etmiş iseniz itaat etmelisiniz de ondan. Getirdiği buyruklar ile amel etmelisiniz.

Asırlar boyunca kendilerine Peygamber gelmemiş hiçbir ümmet yoktur. Bu konuda onlarca ayeti kerimeden bir tanesini örnek verelim.

وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولاً أَنِ اعْبُدُواْ اللّهَ وَاجْتَنِبُواْ الطَّاغُوتَ فَمِنْهُم مَّنْ هَدَى اللّهُ وَمِنْهُم مَّنْ حَقَّتْ عَلَيْهِ الضَّلالَةُ فَسِيرُواْ فِي الأَرْضِ فَانظُرُواْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ

“Biz her ümmete bir peygamber gönderdik. O da "Allah’a ibadet edin, tağuttan uzak durun!" dedi. Sonra onlardan bir kısmına Allah hidayet nasip etti, bir kısmı hakkında da sapacaklarına dair hüküm kesinleşti. İşte gezin dolaşın dünyayı da peygamberleri yalancı sayanların akıbetlerinin ne olduğunu görün!” (en-Nahl 16/36.)

Ancak şu da bir gerçektir ki bu ümmetler içerisinde peygamberlerle birlikte yaşayıp onları görenler olduğu gibi, peygamberlerine yetişemeyen, onu hiç görmedikleri halde ona iman eden kimseler de vardır. Mesela bizler bunun bir örneğiyiz. Efendimiz’den asırlar sonrasında yaşıyoruz. Onu görmedik. Sesini hiç duymadık. Tenine hiç dokunmadık. Kokusunu ciğerlerimize hiç çekmedik ama O’na iman ediyor ve seviyoruz. Ya da seviyor ve iman ediyoruz. İman, sevgi ve itaat bu üçü birbirinden ayrılmaz zaten.

Şimdi bir müjdeyi sizlerle paylaşmak istiyorum. Kulaklarınızı açın! Şu hadis-i şerife kulak kesilin! Sahabelerden birisi bir gün Allah Rasulüne “Ey Allah’ın Rasulü! Bizden daha hayırlı bir topluluk var mıdır? Biz Müslüman olduk ve seninle birlikte cihad ettik” diye sordu. Bu soruya karşı Hz. Peygamber (sas) “Evet, sizden sonra gelecek bir topluluk (sizden daha hayırlı olacaktır. Zira) onlar beni görmedikleri hâlde, bana iman edecekler” cevabını verdi (Dârimi, Rikak, 31).

Cenab-ı Hak bu zümreden olmayı bizlere nasip eylesin! Dersimiz “Amenerrasulü”nün son kısmının manasını okuyarak bitirelim:

“Allah kişiye ancak gücünün yeteceği kadar yükler; kazandığı iyilik lehine, ettiği kötülük de aleyhinedir. Rabbimiz! Eğer unutacak veya yanılacak olursak bizi sorumlu tutma. Rabbimiz bizden öncekilere yüklediğin gibi, bize de ağır yük yükleme. Rabbimiz! Bize gücümüzün yetmeyeceği şeyi taşıtma, bizi affet, bizi bağışla, bize acı. Sen Mevlâmızsın! Kâfirlere karşı bize yardım et.”

Ve’l-Hamdu lillahi Rabbi’l-Alemîn. El-Fatiha !

Bitti….