اعُوذُ بِاللهِ مِـنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيــمِ بِسْــــمِ اللهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيـمِ

أَلْحَمْدُ لِلَّٰهِ رَبِّ الْعَالَم۪ينَ ﴿﴾ وَالْعَاقِـبَـةُ لِلْمُـتَّـق۪ينَ ﴿﴾ وَلَا عُدْوَانَ إِلَّا عَلَي الظَّالِم۪ينَ ﴿﴾

 وَالصَّلٰاةُ وَالسَّلٰامُ عَلٰى رَسُولِـنَا مُحَمَّدٍ وَأٰلِه۪ وَصَحْبِه۪ٓ أَجْمَع۪ينَ

Yine bir şuur sohbetinde beraberiz. Birbirlerini seven, birbirlerine inanan ve güvenen bir kardeşler topluluğu olarak bir araya gelmeyi bizlere nasip eden Allah’ımıza sonsuz hamd ve senalar, Peygamberlik zincirinin en son halkası Hz. Muhammed Mustafa’ya sonsuz salat ve selamlar olsun.

Cenâb-ı Hak unuttuklarımızı hatırlamayı, bilmediklerimizi öğrenmeyi, hatırladıklarımız ve öğrendiklerimizi de hayatımızda uygulamayı bizlere nasip eylesin. İslam’ı gerek fert olarak gerek cemaat (toplum) olarak gerekse düzen olarak yaşamayı bizlere nasip eylesin.

Kardeşler!

Bilgi, ormanda yolunu kaybetmiş birinin elindeki pusulaya benzer. Aklınızla gökyüzüne bakarak, efendim bir şekilde yıldızları gözeterek falan yönünüzü tespit edebilirsiniz.

Faraza bir ormandasınız. Bu tehlikelerle dolu ormanda aklımı kullanarak yönümü tespit ettim diyelim. İyi ama tuttuğum yolun tehlikeli mi güvenli mi olduğunu nereden bileceğim? Belki şu yolda yırtıcı hayvanlar var. Belki bu yolda insan olarak beni sıkıntıya sokacak kötülükler var.

Aklımla yıldıza bakarak gideceğim yönü bulabilirim ama hangi yolun benim için selametli olduğunu, hangi yolu izlersem dünya ve ahiret saadetine ulaşabileceğimi bilebilmek için Peygamber rehberliğine ihtiyacım var. Peygamberler aracılığı ile bize ulaştırılan vahiy hakikatine ihtiyacım var.

Peygamber, Farsçadan dilimize geçmiş bir kelimedir. Haber alan, getiren, rehberlik eden anlamlarına gelir. Allah’ın kulları arasından seçtiği, vahye mazhar kıldığı, emir ve yasaklarını insanlara ulaştırmak, neyin doğru neyin yanlış, neyin iyi neyin kötü, neyin helal neyin haram, neyin hak neyin batıl olduğunu onlara öğretmek üzere görevlendirdiği elçiye peygamber denir.

Peygamberlere iman, Amentü’de sayılan altı iman esasından birisidir. Ayet-i Kerime’de şöyle buyurulur:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ آمِنُواْ بِاللّهِ وَرَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِي نَزَّلَ عَلَى رَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِيَ أَنزَلَ مِن قَبْلُ وَمَن يَكْفُرْ بِاللّهِ وَمَلاَئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلاَلاً بَعِيدًا

“Ey iman edenler! Allah’a, Resulüne, gerek Resulüne indirdiği, gerek daha önce indirdiği kitaplara iman(ınızda sebat) edin. Kim Allah’ı, meleklerini, kitaplarını, resullerini ve ahiret gününü inkâr ederse hakikatten iyice uzaklaşmış, sapıklığın en koyusuna dalmış olur.” (en-Nisâ 4/136.)

Peygamberlere iman aslında diğer iman esaslarının da temelini oluşturur. Çünkü sözlerimizin başında da ifade ettiğimiz gibi insan, aklını kullanarak bazı şeyleri bulabilir.

Hatta Değerli Arkadaşlar! Kâinatın düzenine bakarak, aklını kullanarak yüce bir yaratıcının var olması gerektiği sonucuna bile tek başına varabilir. Ancak sadece bu kadar olur. Ne var ki; Allah’ın hükümleri ancak göndermiş olduğu Peygamberler aracılığıyla öğrenebilir. Yüce Allah hidayetin bilgisini yeryüzüne sadece Peygamberler aracılığı ile göndermiştir. Onları inkâr etmek bu hidayeti inkâr etmek anlamına gelecektir.

Az önce okuduğumuz ayette “Ey iman edenler! İman ediniz” diye geçti. Biz onu müfessirlerimizin açıkladığı gibi “imanınızda sebat edin” şeklinde tercüme ettik. Aslında bu emir, bir samimiyet çağrısıdır.

Tefsirlerden anladığımıza göre sadece biz Müslümanlar için değil, Yahudi ve Hristiyanlar için de bir samimiyet çağrısıdır. Hz. İbrahim’e iman ediyorsanız, Hz. Muhammed’e (sas) de iman edeceksiniz. Hz. Musa’ya imanınızda samimi iseniz Hz. İsa’ya da Hz. Muhammed’e (sas) de iman edeceksiniz. Hz. İsa’yı çok seviyorsanız, size onun Allah’ın oğlu değil Allah’ın peygamberi olduğunu hatırlatan Hz. Muhammed’e (sas) de iman edeceksiniz.

Bir hadis-i şerifte şöyle buyurulmuştur: “Ben Meryem oğlu İsa’ya dünya ve ahirette insanların en yakınıyım. Peygamberler babaları bir anneleri ayrı kardeştirler. Dinleri aynıdır. Şu da var ki: benle İsâ arasında peygamber yoktur.” (Buhârî, Enbiya, 49)

O halde Hz. İbrahim de bir İslam Peygamberidir. Hz. Musa da bir İslam peygamberidir. Hz. İsa da bir İslam Peygamberidir. İslam Peygamberlerinin sonuncusu Hz. Muhammed’dir (sas). Biz böyle inanırız.

Diğer taraftan Efendimiz (sas) kendisine inanmayan Ehl-i kitabın akıbetini şu şekilde haber vermiştir: “Muhammed’in canını (kudretiyle) elinde tutan Allah’a yemin ederim ki bu ümmetten bir Yahudi veya Hıristiyan beni işitir, sonra da benim getirdiğime iman etmeden ölürse mutlaka cehennemliklerden olur” (Müslim, İman, 240)

Devam edecek…