Efelenmek, şimdi parası olan için kolay bir durum.

 

Bağırıp çağır, sil süpür.

 

Öyle Zeybeklik de Seğmenlik de Dadaşlık da Edelik de kolay değil, bilen için.

 

Çakırcalı Mehmed Efe'nin hayatını okumuştum.

 

Tuzu nem kapmamış olanlar, işgalin ne olduğunu bilmez mi?

 

Belki de işgalden habersizdirler.

 

Nihayetinde onların yaşam tarzlarına dokunulmadığı müddetçe kim gelmiş ve kim geçmiş önemli değil.

 

Edremit'in zeytinini ve yağını protesto edip, ilçe ekonomisini dibe vuranlar olursa şaşırmayınız.

 

Halkın bir günahı ve hatası yok.

 

"Efe" dediğin, "Zeybek" bildiğin, öyle sinsi davranmaz, akıllı hareket eder.

 

Efe, merttir, cömerttir.

 

Zeybek, gözünü budaktan sakınmaz, cesaretin timsalidir.

 

Hem Zeybek hem Efe, haksızlığa karşı koyandır, kızanlarıyla.

 

Her türlü olumsuzluğa karşı düşmana kök söktürendir, yaşadıkça.

 

Oyunlar, bu savaşımın folklorik motiflerini taşır. Bilmeyene söyleyelim ki iki elin havada olması kartal uçuşunu simgeler.

 

Ne yazık ki şimdi Efelik ve Zeybeklik, son olayda lekelenmiş durumda.

 

Demokrasinin gereğini kabullenmeyenler, öfkesini ve hıncını, yerelde iktidar olduğu ilçede kusuyor.

 

Kendi insanını düşman gören bir Efelik ya da Zeybeklik düşünülemez.

 

Bu oynanan tiyatro ile bir ilçe halkı cezalandırılamaz.

 

Düşman Yunan ise topraklardan çekilmiş, atılmış.

 

Zaten toprak sizin.

 

Kurtuluş kutlaması bir törenle tarihî hatırlatmadan ibarettir, bu topraklar için canını veren, kanıyla sulayanların aziz hatırası için.

 

Bayrakları açarak, ağır aksak halk oyununu kılıçlı-hançerli oynayacak, kendi yörenin folklorik değerini canlandırmanız oldukça yerinde bir manzara.

 

Zurnanın zırt dediği delik, ortaya zincirlenmiş, çarşaf içinde bir genç kızı muamma içinde bekletip, dikkât çekiliyor.

 

Bu komedinin senaryosunu kim yazmış ya da düşünmüşse acemîlik kokuyor.

 

Oyun içinde oyunun tarafları memnun etmediğini söylemeye gerek yok, gibi.

 

Kalkıp özür beyanları sıralanacak, savunmaya geçilecek, sorumlu olarak günah keçileri aranacak.

 

Bari bir heykel açılışı olsaydı, en azından bu denli olay olmazdı.

 

Kadına dikkât çekmeyi hangi akl-ı evvel düşünmüş?

 

Yunanlılar, Edremit'i işgal ederken manzara nasıldı?

 

Burasını düşmandan alan, nasıl düşman ilan edilir?

 

Tamam, gaza geldiniz...

 

Anladık, belki iki duble atıp heyecanın önüne geçtiniz...

 

Anladık, inanca Seculer bakmaktasınız...

 

Halkın çoğunluğunun değerlerine saygı duymayanlar var, kendisini azınlık bilenler içinde...

 

Belki bu adımla övünür, gurur duymaktasınız...

 

İktidara karşı bu çıkışınızla var olduğunuzu dile getiriyorsunuz...

 

Mektubu yanlış adrese gönderirken devirdiğiniz çamlar kaçı buldu?

 

Hele bir bakın ninelerinizin solmuş, bir kenarı yırtık fotoğraflarına.

 

Ne yediklerini bir soruşturun.

 

Ne giydiklerini bir öğrenin...

 

Toprağa ve aziz değerlere saygılarını bilin.

 

Vatanı ve değerleri için size yakın Çanakkale'yi bilin.

 

Dahası ne yediğinizi bilmiyorsunuz...

 

Bu yenilir ve yutulur bir herze değil.

 

Şehirli olanlar, gidin size yakın köylere.

 

Yokluk ve fakirlik içinde yaşayan insanınıza bakın...

 

Onlar, siz rahat yasayasınız diye mi, buna katlanıyor?

 

Olur da insan, bu kadarını görünce yazmadan edemiyor ...

 

Varsa derdiniz iktidarla demokratik yollarla gelin, iktidara.

 

Algı oluşturarak, şapka içinden tavşan çıkartarak kendinizi sevimli gösterme çabanız, ruhunuzdaki kirliliğin yansımasıdır, aslında.

 

Tarafsız biçimde en son olanı bu şekilde yorumluyoruz.

 

Keşke on beş- yirmi güvercin uçursaydınız, o örtü kaldırılınca...

 

Bu insanımızın inancından ve değerlerinden elinizi çekmedikçe, özür dilemedikçe aynı topraklar üzerinde yaşamakta olsak da kardeşlik bağları zedeleniyor, birileri tarafından.

 

Yazık ve günahtır, bu gidiş hayra alamet değildir.

 

Nefret etmeyin ki nefret edilmeyesiniz...

 

Biz herkesi kardeş bilmeye devam ediyoruz...

 

Doğrusu da budur.

 

Bu topraklar için şehid düşenlerin ruhları incinmesin.

 

Şehiďlik bildiğiniz gibi değildir, anlayamazsınız.

 

(....)