Kürd dili, tarih boyunca hiç bu kadar erozyona uğramamıştı.

Bugün karşılaştığı yok olma tehlikesinin birçok sebebi var.

Bunlardan birkaçını sizinle paylaşmak istiyorum.

Birinci neden, bölgemizdeki medreselerin Kürdçe eğitimi bırakmasıdır.

Bir zamanlar Kürd dilinde eğitim veren bu kurumlar, resmi ideolojinin etkisi altına girerek Kürdçeyi eğitim dili olmaktan çıkardılar.

Bu da dilimizin öğrenilmesi ve yaşatılması önünde ciddi bir engel teşkil etmektedir.

İkinci olarak, biz evlerimizde çocuklarımızla Kürdçe konuşmuyoruz.

Günlük hayatımızda, özellikle ev içinde Türkçe kullanıyoruz.

Oysa bir dili yaşatmak ve geliştirmek istiyorsak, ilk adım onu evlerimizde konuşmak olmalıdır.

Dil, toplumun en küçük yapı taşı olan ailede başlar.

Eğer biz evlerimizde Kürdçe konuşmazsak, çocuklarımız bu dili nasıl öğrenecek ve geleceğe taşıyacak?

Üçüncü bir neden ise, sokaklarda, pazarlarda ve alışveriş yaptığımız yerlerde Türkçenin hakim olmasıdır.

Kürdçe yerine sürekli Türkçe konuşmak, dilimizin günlük hayatın dışına itilmesine ve giderek unutulmasına sebep oluyor.

Psikolojik olarak gelecek nesiller, Kürdçeyi kendi dilleri olarak benimsemeyebilir.

 Türkçe, bir süre sonra onların ana dili haline gelebilir.

Bugün bu sorunu çözmezsek, gelecek nesiller Kürdçeyi konuşamayacak.

Yeni eğitim-öğretim yılı başladı.

Siyasi partiler, özellikle Kürd kimliği adına hareket eden partiler, bu konuda bir araya gelerek Kürdçenin yok olmaması için çaba sarf etmelidir.

 Ancak bu birliktelik, siyasi kaygılar gözetilmeden, ortak bir amaç doğrultusunda gerçekleşmelidir.

Yok olan bir dilden söz ediyoruz.

Bu dil, belki birkaç nesil sonra tamamen kaybolabilir.

Hepimizi şimdiden uyarıyoruz: Kürdçenin geleceği için, bugünden önlem almalı ve dilimizi yaşatmak için mücadele etmeliyiz.