besin kıvamında beklenen gelişimin olmaması (yarı katı / katı gıdalara

geçememe), kendi kendine beslenmenin olmaması, sık kusma, öğün saatlerinde

uygunsuz davranışlar (hırçınlık, ağlama, öfke patlamaları), yutma ya da çiğneme

sorunları olarak özetlenebilir.

Yapılan araştırmalarda kızlarda yeme sorunlarının daha sık olduğu, yeme

sorunları olan çocukların daha fazla kardeşe sahip olduğu, bu çocukların

dikkatlerini daha az odaklayabildikleri, yeme sorunları olan çocuklarda çalışan

anne oranının daha fazla olduğu ve bu ailelerde daha önceden yeme sorunu

öyküsü olduğuna dair veriler elde edilmiştir.

Bebeklerde ve çocuklarda görülen beslenme bozukluklarının en sık nedenleri

nelerdir?

• Anne - bebek ilişkisindeki sorunların yansıması; annede ciddi psikiyatrik

hastalık veya yeme bozukluğu varlığında , annenin ölümü sonrasında

• Travma sonrası beslenme bozukluğu: ağız, yutak veya yemek borusunu

etkileyen travmatik bir olay (cerrahi işlem veya solunum yoluna gıda kaçması

gibi) sonrası gelişir. Beslenme sırasında korku tipiktir. Özel olarak yutma ve

boğulma korkusu görülebilir.

• Duyusal nedenlere bağlı yeme reddi: Belirli tat, koku, görünüm ya da kıvamdaki besinlere karşıdır. Bu çocuklarda yeni gıdalara karşı reddedici tutum ve yemek seçme davranışı da sık görülür.

• Eşlik eden tıbbi durum (reflü, kalp veya akciğer hastalıkları gibi) ile ilişkili

beslenme bozukluğu

• Organik büyüme gelişme geriliği: büyümeyi etkileyen hormonların direk

etkilenmesi veya genetik sebeplerle oluşan gelişme geriliği

PİKA

Besin özelliği taşımayan ve yenilebilir olmayan maddelerin ısrarla yenmesidir.

Normal gelişimde 12-24 aylarda görülen bu davranış çeşitli tıbbi sorunlara yol

açmaktadır. En sık malnutrisyon, anemi, ishal, kabızlık, enfeksiyon, demir ve

çinko eksikliği, kurşun zehirlenmesi, bezoar nedeniyle bağırsak tıkanıklığına yol

açabilir. Kurum bakımındaki zeka geriliği olan bireylerde genel topluma göre 5

kat daha fazla saptanmıştır. Erkek cinsiyet, küçük yaş, zeka geriliği, otizm,

şizofreni muhtemel risk faktörleri olarak belirlenmiştir. Hastalığın şiddeti zeka

geriliğinin şiddeti ile doğru orantılıdır. Çocukluk dönemindeki PİKA ile erişkin

dönemdeki bulimianervosa arasında güçlü ilişki bulan çalışmalar mevcuttur.

RUMİNASYON

Mide içeriğinin tekrarlayıcı ve istemli olarak ağza getirilmesi ve yeniden

çiğnenmesidir. Erkeklerde kızlara göre daha sık görülür. Normal gelişenlerde 3 -

12 yaş arasında nadiren görülebilmektedir. Zeka geriliği olanlarda ise herhangi

bir yaşta olabilir. Zeka geriliği olmayan erişkinlerde diğer yeme bozukları İle

birlikte görülebilir. Uygunsuz psikososyal çevre varlığında veya yaşamın ilk

yıllarında çocuk-anne ilişkilerinde yetersizlik, kısıtlılık, karşılıksızlık, uyaran azlığı ve ihmal durumlarında ortaya çıkabilir. Kendini yatıştırma, haz alma, annenin dikkatini çekme nedeniyle de yapılabilir. Ruminasyonununendojenopiat sistemi

uyardığı ve bu yolla rahatlama sağladığı düşünülmektedir. Bu açıdan stereotipik

hareketlere benzer. Reflü hastalığı ile yüksek birliktelik görülür. Büyük çocuk ve

erişkinlerde daha kronik seyir izler. Sebep olduğu başlıca tıbbi sorunlar;

malnutrisyon, ağız yaraları, diş çürükleri, özofajit, aspirasyon, elektrolit kaybı,

dehidratasyon, kilo kaybı ve ölümdür. Ölüm oranları % 25 olarak bildirilmiştir.