Köylü/çiftçi aşar vergisinden kurtuldu. Elektrik faturalarına takıldı. Bu elektrik faturaları yok mu bu elektrik faturaları çiftçide/köylüde ne beylik bıraktı nede efendilik.

Vergiler devletler için hayati önem taşır. Vergi sisteminin olmadığı bir devlet düşünülemez. Devlet vergi sistemi olmadan varlığını sürdüremez.

Halktan alınan vergi halkın refahı ve huzuru içinde kullanılabilir. Baskı ve esaret aracı olarak da kullanılabilir niteliktedir.

Osmanlı döneminde çiftçiden/köylüden alınan vergilerin başında aşar ve ağnam vergisi yer alırdı. Aşar vergisi tarım üretimi üzerinden alınan bir vergi türüydü aşar vergisi tarım ürünleri için arazi sulu ise %5 sulu değilse %10 oranında alınırdı.

Osmanlı devleti 18.yy da yapılan savaşların uzun sürmesi ve çoğunun kaybedilmesi devletin toprakları üzerindeki otoritesini sarstı. Bu otorite boşluğundan faydalanan ayanlar /ağalar güçlenmeye başladı. Öyle ki çoğu ayan /ağa keyfi vergi toplamaya başladı. %10 olan aşar vergisini %50‘nin üzerinden toplayan ayan/ağalar bile oldu. Bununla ilgili büyüklerimden duyduğum o dönemde yaşayan bir ağa ile köylüler arasında geçen bir misali aktarmak isterim. Devlet adına vergi toplayan bir ayan/ağa Mardin’in  bir köyüne vergi tahsildarlarını gönderir. Vergi tahsildarları köylünün tarlalarını gezer tarla, tarla göz kararı ile vergilendirirler. Diyelim ki o dönemde bin metrekare topraktan 200 kilogram buğday elde ediliyorsa tahsildarlar bin metrekare başına 250 kilogram buğday vergi yazar. Tahsildarlar gidince köylüler toplanıp bir karar alır ağaya gidip “ağam köyümüzün tapusunu sana verelim. Arazilerini bize ver ekelim biçelim ürünün yarısı bizim olsun, yarısında sana verelim.” Böylelikle köyün tapusunu ağaya verirler. Devletin kendi eliyle toplamadığı vergi köylüyü/çiftçiyi topraksız bırakmış oldu.

Aşar vergisi nihayet 1925’te İzmir İktisat Kongresi’nde oy birliğiyle alınan kararla kaldırıldı. Aşar vergisinin kaldırılmasıyla çiftçimiz rahat bir nefes aldı. Böylelikle Köylü milletin efendisidir sözü yerine getirilmiş oldu.

Şimdi gelgelelim köylünün/çiftçinin günümüzde yaşadığı elektrik sıkıntılarına. İşte bu elektrik faturaları yok mu? Bu elektrik faturaları köylüde/çiftçide ne beylik nede efendilik bıraktı!!!

Küçük çiftçi tarlasını işleyemeyecek duruma geldi. Bu elektrik faturaları yüzünden çiftçilere verilen hibelere bile el konuldu. Çiftçilerin çoğu borç batağına girdi Özellikle bu sene birçok çiftçi artan maliyetlerden iflas etti. Ayrıca çiftçiler direklere çıkarılan sayaçlarla ilgili tepkili kullandığı elektrik kilovatlarını kontrol edemiyor. Bu durumda çiftçilerde büyük şüpheler uyandırıyor. Çiftçiler alt yapı çalışması olmamasına rağmen çalışma var, denilip elektrik kesintilerinin yapıldığını belirtiyor.

Eski bir DEDAŞ çalışanının iddiaları ise yapılan haksızlıkları gözler önüne seriyor. Bu iddialardan birkaçı şu şekilde

Konutlarda 80 TL altındaki faturaları sistem kabul etmiyor. Bu faturalar 80 TL’ye tamamlanıyor. Dedaş’ın Diyarbakır, Mardin, Siirt, Şırnak ve Urfa da 1 yılda 2 milyon 300 faturayla oynandığını ve 100 milyon TL haksız kazanç elde edildiğini belirtiyor. Hayali faturalar kesiliyor. Kaçak bedeline 2 kat fazla ücret yansıtılıyor.

Bu iddialar doğruysa 18.yy ‘da yapılan zulüm 21.yy’da olduğu gibi devam ediyor demektir.

Çiftçimiz mağdur. Çiftçimiz emeğinin karşılığını alamıyor. Çiftçimiz çaresiz. Tarım ürünlerinde tamamıyla  dışa bağımlı bir hale gelmek istemiyorsak bir an önce çiftçilere  sahip çıkılmalıdır.

Çiftçi borçları yapılandırılmalı Küçük çiftçiler koruma altına alınmalı Çiftçilere faizsiz krediler sunulmalı Elektrikte indirime gidilmeli Artan fiyatlar sebebiyle mazot ve gübre destekleri tekrar gözden geçirilmeli.

Aksi taktirde ithalatımız ve ihracatımız arasındaki fark giderek artacak ve bu artışın engellemek zorlaşacak.