Covid 19 hayatın bir parçası oldu toplum olarak bizler coronovüris alışmamız gerekir.

Covid 19 bulaşıcı hastalığı tüm dünyayı ettik altına almadan önce birçok değerlerimiz yok olmuştu. Bozulan bir toplumu yeniden inşa etme çabaları içinde olmak, insanların birbirine saygılı olmak hep birlikte çaba içinde olmalıyız. Coronovürüsten önce insanlarda ne saygı, ne sevgi kalmıştı.

Toplum tamiri mümkün olmayan bir yoldaydılar inşallah cornovürüs sayesinde bozulan bir toplum yeniden kendine gelir ama öyle gözükmüyor. Coronovürüs kimse yola getirmeyeceği gibi. Toplum içinde bir kesim kendilerine bahaneler bularak Torpil, Rüşvet, Yolsuzluk, Ahlaksızlık, Adaletsizlik kendileri için mubah.

Toplumda bozulan aile yapısı ve Aileler yok olmaya karşı karşıya kalması almış başını gidiyor. Toplumu idare eden kişiler kendine çeki düzen vermediği süre toplum düzlemesi zor.

Toplumu için doğru ve hakkı haykıran insanları soyutlamak çabaları içinde olan yöneticiler var olduğu zaman toplum doğru yola gitmesi zor olur. Liyakat sadakat güven istikrarın yok etme cabası içinde olan bir yönetim nasıl olur topluma saygı sevgi getirir mümkün değildir.

İnsanlar var olabilmek için birlikte yaşamak zorundadırlar. Birlikte yaşayan insanların da doğal olarak bu birlikteliği sürdürebilmesi için birbirine dikkatli ve ölçülü davranmaları gerekmektedir. Bu nedenle evrensel etik ilkeler içerisinde yer alan saygı insanlar için önem arz eden bir konudur.

Görüldüğü gibi, hak ve hukuk saygının başka boyutlarıdır. Elbette davranışından dolayı bir cezayı hak eden insana saygı duyulması beklenemez.

Ama hakların en önemlisi yaşama hakkından dolayı birey saygı görmeye layıktır. Saygı bir duygu mudur? Saygı bir eylem midir? Yoksa saygı bir hak mıdır? Saygı herkese gösterilebilir mi? Saygının kazanılması mı gerekir?

Saygı kaybedilebilir mi? Kişinin kendine saygı duyması ile kişilere saygı duyması arasında ne tür bir ilişki vardır? Özerliğe saygı nedir? Bunlara benzer sorular uzayıp gidebilir. Saygının bu kadar çok farklı bir biçime bürünmesi insanların kafasını karıştırmakta ve sorun yaratmaktadır

Güçlük ve zorlukların üstesinden ancak sevgi ile kalkılabilir. Zamanı yok olmaktan ancak sevgi ile koruyabiliriz. “Mü’minler birbirini sevme ve merhamet etmede bir vücuda benzerler. Vücudun bir organı hastalandığında diğer organlar onu tedâviye çalışırlar.’’ (Buhari, Müslim, Tirmizi)

Her mü’min vücudumuzun bir hücresi, her toplum bir organ, gözümüz, kulağımız, elimiz, ayağımızdır. Bir organımız hastalandığında, “Neme lâzım” diyebiliyor muyuz? O halde her bir kardeşimizin vücudumuzun bir hücresi, bir organı olduğunu düşünüp ona göre hareket etmek zorundayız.

’’Birbirinizi sevmedikçe tam iman etmiş olmazsınız’’ (Buhari, Müslim)

Hürmet, sevgi ve saygı, bir insanlık erdemidir. Gençlerin büyüklere saygı göstermesi o toplumun saygıya lâyık olduğunu gösterir. Zira bugünün büyüklerine gerekli saygıyı göstermeyen gençlerin, yarının gençlerinden saygı görmeyeceği bir gerçektir. Saygı cemiyetin temelidir. Bu güzel hasletin sarsılması demek, toplum binasının sarsılması demektir.

Saygılı davranmak nezaketin, centilmenliğin, olgunluğun olduğu kadar imanın da gereğidir. Zaten bütün güzelliklerin kaynağı imandır. Bu meyanda saygı sadece yaşlılara gösterilmez.

Emsalimiz olsun olmasın, küçük büyük herkese saygılı olmalıyız.

Farklılıklara da tahammül saygının da bir gereğidir.