Sanayi devriminin başlangıcıyla birlikte, dünya işçi sınıfının maruz kaldığı zorluklarla yüzleşti. Fabrikalarda, madenlerde ve diğer endüstriyel alanlarda çalışan işçiler, uzun ve sıkıntılı çalışma saatleri, düşük ücretler, güvencesizlik ve insanlık dışı koşullar altında çalıştırılıyorlardı. Bu durum, insanlığın vicdanını sarsan bir gerçeklik haline geldi ve sosyal adalete duyulan ihtiyacı daha da belirginleştirdi.

1 Mayıs, bu adaletsizliğe karşı bir duruşun sembolü olarak ortaya çıktı. İşçi sınıfının birlik ve dayanışma günü olarak kutlanan 1 Mayıs, işçilerin haklarını savunma ve iyileştirme çabalarının bir yansımasıdır. Ancak bu günün Türkiye'deki tarihi, siyasi olaylarla sık sık etkileşim içinde oldu. 1923'te resmi olarak kutlanmaya başlanmasına rağmen, 1924'ten itibaren yasaklanması ve 1977'deki karanlık olaylarla anılması, 1 Mayıs'ın Türkiye'deki karmaşık evrimini yansıtır.

İslâm'ın perspektifinden bakıldığında, adalet kavramı sadece dünyevi değil, aynı zamanda ahireti de kapsar. İslâm, insanın haklarının korunması, çalışma koşullarının iyileştirilmesi ve toplumsal adaletin sağlanması konusunda açık bir tavır alır. Kur'ân-ı Kerim'de, peygamberlerin hayatları üzerinden adaletin önemi vurgulanır. Hazreti Musa'nın geçici bir süre için ücret karşılığında çalışması gibi örnekler, İslâm'ın insanın haklarını ve onurlarını koruma ilkesini ortaya koyar.

1 Mayıs'ın anlamı, sadece işçi haklarının savunulmasıyla sınırlı değildir. Aynı zamanda toplumsal adaletin sağlanması, insan onurunun korunması ve insanlığın ortak ideallerinin peşinde koşulmasıyla da ilişkilidir. İşte bu nedenle, 1 Mayıs, sadece bir gün değil, insanlığın ortak mücadelesinin ve ideallerinin bir ifadesidir.

Sonuç olarak, 1 Mayıs'ı İslâm'ın adalet penceresinden ele almak, işçi haklarının ve toplumsal adaletin önemini vurgular. İslâm'ın öğretileriyle uyumlu bir şekilde, insanın haklarının korunması ve adaletin sağlanması için çaba göstermek herkesin sorumluluğundadır. Bu çaba, adaletin zaferi ve insanlığın ilerlemesi için hayati önem taşır.