Ramazan orucu gibi zorlu bir ibadeti tamamlamış olmak, Rablerinin emrine gönülden bağlı mü’minlerde farklı duygular oluşturur. Kendilerine farz kılınmış bir ibadeti; üstelik son derece yorucu bir ibadeti tamamlayabilmiş olmak hem bir sevinçtir hem de böylesine güzel vakitlerden on bir ay daha ayrı kalma zamanı geldiği için bir hüzündür. 
bizlere Ramazan Bayramını hediye etmiştir. Böyle güzel bir bayramla, hem ibadeti tamamlamış olmanın sevinci daha çok artar hem hüzünler dağılır. 
Rabbimizin hediyesi olan bu bayram sevinmeyi öğretir bize. Sevinci artırmayı öğretir. Ramazan Bayramının getirdiği bu sevinç, birbirini tebrik eden bir toplumda huzursuzlukların giderilmesine katkıda bulunur. Bu sevinci artırmayı hedefleyen eylemlere yönelir, azaltacak hareketlerden kaçınmaya çalışırız.
Sözünü ettiğimiz yönüyle bayramlar kardeşliğimizin kuvvetlenmesine de zemin hazırlar. Kardeşimizle aramızdaki bağları kuvvetlendirmek için kızgınlıkları öfkeleri unuturuz. Birkaç günlük bu sürede nefsimizi kontrol edebilmenin tatbikini de yapmaya çalışırız. Nefsimizin yönelişlerine kendimizi kaptırırsak, kardeşimizle aramızdaki muhabbeti artıramayacağımızı biliriz. 
Elbette İslam dünyasının içinden geçtiği zor koşulları düşünürsek içimize sinerek bir sevinç yaşamanın bizim için zor olacağı açıktır. Ama yine de zorluk ve meşakkat içindeki kardeşlerimizi de içine alacak, onların da biraz olsun rahatlayıp sevinebileceği bir muhabbet atmosferi oluşturmak mümkündür.
Bunun için besmeleyle evimizden çıkıp Bayram namazını eda etmekle başlamalıyız bu sevince. Rabbimizin önünde el bağlamalı, huşu içinde durmalıyız.
Namaz sonrası tanıdık, tanımadık bütün kardeşlerimizle bayramlaşmalıyız sonra. Evimize gelirken mahallemize de bu sevinci taşımalıyız hatta. Komşularla bayramlaşmak, varsa dargınlıklarımız barışmak bayram gününün ilk saatlerinde yapılacak en güzel şeylerdendir şüphesiz.
Ramazan Bayramımız mübarek olsun.