Millet olarak sürekli bedel ödüyoruz. İçinde bulunduğumuz ekonomik çöküş ve buna bağlı olarak gelişen durumlar, emeklilerden sanayiye, tarımdan turizme kadar ekonominin her alanında derin yaralar açıyor. Ülkemizin dört bir yanından gelen şikayetler, halkın yaşadığı sıkıntıları açıkça gözler önüne seriyor. Emekliler geçim derdinde, çiftçiler ürünlerini satamıyor, sanayi durma noktasına gelmiş, turizm sektörü kan kaybediyor. Her geçen gün, milletin sırtına yeni yükler biniyor.

Peki, bu duruma nasıl geldik? Devleti yönetenlerin kimi zaman politik öngörüsüzlükleri, kimi zaman beceriksizlikleri ve kimi zaman da inatlaşarak yaptıkları hataların bedelini millet ödüyor. Ekonomik krizler, yanlış kararlar ve hatalı politikalar, vatandaşın yaşamını daha da zorlaştırıyor. Hataların bedelini kim ödüyor? Hepimiz. Peki, neden ödüyoruz? Çünkü kötü yönetiliyoruz.

Şimdi burada sormak lazım değil mi? Biz toplum olarak kimin hatasının bedelini ödüyoruz? Ve niçin ödüyoruz? Hata yapanlar neden hiç sorumluluk alıp bedel ödemiyor? Yük neden bizim sırtımızda? Bu soruların yanıtları, yönetimden hesap sormamız gerektiğini gösteriyor.

Bugün paramız değer kaybetmiş durumda. Uluslararası piyasada değer birimimiz düşmüş, enflasyon almış başını gitmiş. Eğitilmiş insanlar, beyin göçü nedeniyle kendi ülkesinden kaçacak hâle getirilmiş. Gençlerimiz, geleceği başka ülkelerde arıyor. Tıpkı Osmanlı'nın son dönemlerinde olduğu gibi, devlet borçları azalacağı yerde artıyor. Bizim gibi iflas etmiş ve borçlarını ödeyemediği için dış güçler tarafından hazinesine el konulmuş kaç ülke var? Ne kadar onur kırıcı bir durum.

Osmanlı İmparatorluğu, gücünün zirvesindeyken ve yeryüzünün neredeyse hâkimi haline gelmişken, sonunda bankerlere muhtaç hale getirildi ve yıkıldı. Bedelini kim ödedi? Bu milletin oğulları cephede, kızları köylerinde açlık, sefillik ve canlarıyla ödedi. Tarih, tekerrürden ibaret diyorlar. Bugün de aynı şeyleri yaşıyoruz. Ekonomik çöküşün bedelini yine millet ödüyor. Yönetimdeki hataların faturasını yine bizler ödüyoruz.

Ülkemizde ekonomik sorunlar sadece bireysel yaşamları etkilemekle kalmıyor, toplumsal yapıyı da derinden sarsıyor. İşsizlik oranları artıyor, sosyal huzursuzluklar baş gösteriyor, toplumda güven duygusu azalıyor. Bu durum, sadece bugünü değil, geleceğimizi de tehdit ediyor. Çocuklarımıza nasıl bir gelecek bırakacağız? Borç içinde yüzen, ekonomik krizlerle boğuşan bir ülke mi?

Ekonomik sıkıntılar, eğitimi, sağlığı, adaleti, kısacası hayatın her alanını etkiliyor. Okulların durumu içler acısı, sağlık hizmetlerine erişim zorlaşıyor, adalet sistemine güven sarsılıyor. Bu sorunlar, milletin sırtındaki yükü daha da artırıyor. Devletin temel görevleri olan eğitim, sağlık ve adalet hizmetlerinde yaşanan aksaklıklar, vatandaşın devlete olan güvenini zedeliyor. Peki, bu sorunların çözümü nedir?

Birinci adım, hesap verebilirlik ve şeffaflıktır. Yönetimde şeffaflık ve hesap verebilirlik sağlanmadıkça, hataların bedelini ödemeye devam ederiz. İkinci adım, liyakat esasına dayalı bir yönetim anlayışıdır. Yetenekli ve bilgili insanların doğru yerlere getirilmesi, karar süreçlerinin daha sağlıklı işlemesini sağlar. Üçüncü adım ise toplumsal dayanışma ve birlikteliktir. Millet olarak birlik içinde hareket etmeli, sorunların çözümü için el birliğiyle çalışmalıyız.

Ekonomik çöküşün bedelini hepimiz ödüyoruz. Ancak bu bedeli daha fazla ödemek zorunda değiliz. Daha iyi bir yönetim, daha adil bir sistem, daha parlak bir gelecek mümkün. Bunun için sesimizi duyurmalı, hakkımızı aramalı ve daha iyi bir yönetimi talep etmeliyiz. Çünkü bu ülke, bu millet, en iyisini hak ediyor.

Geleceğimiz için, çocuklarımız için, ülkemiz için, daha adil, daha şeffaf ve daha hesap verebilir bir yönetimi talep etmeliyiz. Çünkü ancak o zaman bu bedelleri ödemekten kurtulabiliriz.