Âdemoğlu diyorum azizim, ne halden ne de dertten anlarlar. Her daim yan gelip yatarlar. Bana dokunmayan yılan bin yaşasın, diye haykırırlar. Ancak bilmezler ki hem dünyada hem de güzel ülkemiz Türkiye’mizde onlarca, yüzlerce ve binlerce mazlum yardım beklemekte, destek ve ihtiyaç talep ekmektedirler. Peki, bunları sadece devletten mi beklerler? Elbette hayır. Ülkemizde onlarca iş insanı, şirket patronları, milyonerler, dernekler, vakıflar, kurumlar ve kuruluşlar yer alsa da hiç biri Ahmet Çınar’ın derdine bir derman bulamadılar. Neden mi? Çünkü hiçbiri elini taşın altına sokmadı da ondan.

Batmanlı Matematik Öğretmeni İhsan Abay ile Fatma Abay çiftinin iki oğlu, Emircan Abay (11) ve Ahmet Çınar Abay (3) NCL beyin küçülmesi hastalığına yakalandılar. Ve ne yazık ki bu hastalık ülkemizde 70 kişide teşhis edilmiş durumda. Bunlardan ikisi de maalesef ki Abay çiftinin evlatlarında rastlandı. Abay çiftinin büyük çocuğu Emircan Abay on bir yaşında ve ne yazık ki bu evladımızın tedavisine geç kalındı. Zamanında yapılamayan sağlık müdahalesi ve maddi imkânsızlıktan ötürü denkleşemeyen para, Emircan’ımızın diğer yıllarda sağlıksız olarak yaşamasına neden oldu. Abay çiftimizin bir de üç yaşında olan Ahmet Çınar adında bir evladı daha var. Allah’ın insanlara sunduğu kader mi dersiniz, kısmet mi dersiniz veya adına ne derseniz deyin. Evet, ne yazık ki bu evladımızda aynı hastalığa yakalandı. Ancak umut ışıkları henüz sönmüş değil. Mamafih Ahmet Çınar’ımız için halen bir ümit var. Ancak bu ümitte ne yazık ki bayağı masraflı. Filhakika Ahmet Çınar’ımızı sağlığına kavuşturacak olan NCL2 ilacı Türkiye’de bulunmuyor ve yurt dışında 700 bin Euro’ya satılıyor.

Aile bir konuda umudunu kuruyor. Çünkü tüm Türkiye geçenlerde yekvücut oldu ve sosyal medya hesaplarından, Ahmet’e Umut Olalım hashtag ve sloganıyla Çınar’ımıza yardım kampanyasında bulundular. Filhakika bu kampanyaya birçok sanatçı, siyasetçi ve sosyal medya fenomeni de ortak oldu. Amma velakin gelin görün ki halen istenen rakama, piyasada satışa sunulan miktara ulaşıl(a)madı. Peki, bizim ilk yüz vergi rekortmenlerimiz neden bu duruma bir ses çıkartmıyor, neden Ahmet’imizin yakarışlarına kulak asmıyorlar? Neden, neden? Yeri gelir tüm televizyon kanallarına çıkarlar, internet haberlerinin altını üstüne getirirler. Böyle bir kitleye hitap eden bizim ülkemizin sözde yatırımcıları, neden Abay çiftine bir ses olmuyor? İnanın halen anlamış değilim. Ancak yaşananları kınamakla geçiyorum.

Ahmet Çınar’ın annesi Fatma Abay defalarca bu konuyla ilgili Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’dan destek beklediğini söylese de, yardım çağrısında bulunduğunu ifade etse de henüz herhangi bir geri dönüş gerçekleşmedi. Onca bakanımız, yüzlerce vekillerimiz, aynı rakamlarda valilerimiz, kaymakamlarımız, belediye başkanlarımız olsa da güzel ülkemizde, kimse bu ailemize bir ses olmadı, olmuyor, olmak da istemiyor.

Bazen düşünüyorum, Abay çiftiyle empati kuruyorum. Kendimi, onların yerine koyuyorum. Her sabah iki evladımın yanağından öptüğümde, bir yandan da yüreğimin kan ağladığını hissediyorum. Evlatlarımın hasta olduğunu aklıma getiriyorum. Ardından kederleniyorum. Aynı ruh haliyle öğretmen olduğumun için işe gidiyorum. Onlarca velinin, sağlıklı evlatlarının yanaklarından öptüğünü görüyorum. Ardından veliler evlatlarına soruyor, büyüdüğünde ne olacaksın, diye. Evlatlar da cevap veriyor; doktor olacağım, mühendis olacağım, öğretmen olacağım, hakim, savcı, mimar, siyasetçi, vb. olacağım… İşte, her gün bunları işittiğimi his etmek, evlatlarımın benden sonra kimsesiz kalacaklarını düşünmem… Ah, işte bunlar benim ciğerimi tarumar eden hususlar olmaz mı? Her an her saat başında evlatlarımın hasta oluşları aklıma gelmesi. Azizim, inan ben daha fazla dayanamazdım. Ancak gel gör ki Abay çifti yıllarca bu duruma sabır etmiş, dayanmış, dirayetle mücadele etmiş. İnan bana azizim inan, ben daha fazla dayanamazdım.

Biz ülke olarak her zaman biriz, iriyiz, diriyiz, hem ablayız hem abiyiz hem de kardeşiz diye haykırırız. Ancak bu gibi konularda hep bireysel olarak davranmayı da çok iyi biliriz. Neden aziz milletim, niçin kadim halklarım, ne diye bu ailemizin yarasına merhem sürmüyoruz? Paramız mı yok? Var. Maddiyatımız mı el vermiyor? Veriyor. Aç mı kalırız? Hayır. E, neden bu yakarışlara bir kulak, bu derde bir derman olmuyoruz?

Bizim bilemediğimiz bir mesele var, Ahmet Çınar’ı sadece Abay çiftinin evladı olarak biliyoruz. Hayır, Ahmet Çınar tüm Türkiye’nin evladıdır ve devletimizde bu çocuğumuzun sağlık ihtiyaçlarını karşılamakla mükelleftir. Her konuda ve her durumda vergi alan devletimizin bu paraları Ahmet Çınar için kullanmasını, bir âdemin daha bu dünyadan gözü açık gitmemesini istiyoruz. Onca dini kuruluş var, onun bunun için para toplayan onca vakıflar ve dernekler ülkemizde bulunmakta. Her biriniz Ahmet’imiz için bir yardım kampanyası başlatamayacaksanız, ne diye bu ülkenin ekmeğini, aşını, suyunu içer, bunun içinde Hazine ve Maliye Bakanlığı’ndan para talep edersiniz?

Ülkemizde, yapılan her seçimde partililere destek amaçlı milyonlarca lira para kaynağı sağlanmaktadır. Ve bu paralarda, milletimizden alınan vergilerle oluşturulmaktadır. Arkadaş, benim vergimi bu partilere değil, Ahmet’ime verin Ahmet’ime! Ben vergimi partilere harcamak istemiyorum. Keza hiçbirinin de bugüne kadar bana herhangi bir hayrı dokunmamıştır. En azından vergimi Ahmet’ime verin de, bu günahkârlarla dolu dünyada küçük bir sevap işlemiş olayım.

Cumhurbaşkanımız makamından ötürü aldığı aylık gelir 90 bin lira. Aynı şekilde vekillerde 30 bin liranın altında para almıyor. O halde mecliste bir komisyon kurulsun ve bu çalışma kapsamında siyasetçilerden bir aylık gelirlerini Çınar’ımıza bağışlamaları istensin. Zaten kendilerine tahsis edilen özel araçlar, ailelerine sağlanan maddi ve manevi destekler, onlara sunulan özel korumalar başlarından fazla. En azından bir kardeşimizin hayatına dokunsunlar da, dünyayı geride temiz bir iz bırakmış olsunlar.

Bugün hiçbir siyasetçi 10 bin liranın altında ücret almıyor. Ancak Baba İhsan Abay bir memur. Her ay aldığı ücret ne kadar olabilir ki? Bu babamız evladının ilaç parasını mı denkleştirsin (-ki hiçbir zaman denkleştiremez) yoksa ailesine aş mı getirsin? Ya Allah rızası için, biraz insaflı olun insaflı! Azcık şu merhametsiz kalbiniz iman nuruyla yoğrulsun! Şu kardeşimize el birliğiyle destek çıkalım da, güzel bir insanın, bu hayatta ki yaşamına bir sebep olalım.

Değerli ve kıymetli Okurlarım,

Ben diyeceğimi dedim, yazacağımı yazdım. Gerisi sizde. Bu güzel ailemize bir umut, şu biçare kardeşimize bir ümit olalım. Biliyorum, hemen hemen hiçbir siyasetçi Abay çiftine destek sağlamayacak, Ahmet’imize el uzatmayacak. Çünkü nerede ise onların birçoğu sözde vatansever, özde çıkarcıdırlar da ondan.

Rabbime dualar ediyorum, bu güzel ailemizin yüzünü güldürsün diye. Şafi ismiyle ellerimi semaya açıyorum, güzel kardeşimize dermanda bulunsun diye.

Siz büyüklerimin de ellerinden, küçüklerimin ise gözlerinden öperim. Sevgiyle, sıhhatle ve edebiyatla kalınız dostlarım…