Uluslararası toplumun, Anneler Günü üzerinden Gazze'de yaşanan katliamı ve bu vahşi soykırımın kurbanlarını hatırlaması, insanlık adına temel bir sorumluluktur. Ancak, bu acımasız saldırılar karşısında dünya genelindeki etkili güçlerin sessiz kalması, insanlık vicdanını sarsan bir durumdur. Bugün, Üniversitelerde akademisyenleri ve öğrencilerinin gösterdiği vicdanlı duruş önemlidir; çünkü insanlık onurunu korumak için harekete geçmişlerdir. Ancak, bu soykırıma karşı ses çıkaranlar azınlıkta kalıyor ve uluslararası toplumun bu konuda etkili adımlar atmaması, gelecekte benzer trajedilerin yaşanmasına zemin hazırlıyor.

Gazze'deki yaşam koşulları her geçen gün daha da kötüleşiyor. İnsanlar temel ihtiyaçlarını karşılamakta zorlanıyor, çocuklar gelecekleri için umutsuzluğa sürükleniyor ve anne-babalar çocuklarını koruyamamanın acısını yaşıyor. Bu trajediye son vermek için uluslararası toplumun harekete geçmesi gerekiyor. Sadece kelimelerle değil, etkin adımlarla destek verilmelidir. İnsan hakları ihlallerine sessiz kalmak, suça ortak olmaktır. Dolayısıyla, bu zulme karşı sessiz kalmak kabul edilemez bir tutumdur.

Filistin'de yaşanan katliamların soykırıma dönüştüğünü Bedenlerimiz felç, dillerimiz lal olmuş durumda, ne yapacağımızı bilmiyoruz. Dünyadaki etkili ve yetkili güç odakları bu zulme, bu haksızlığa dur diyemiyor.

İnsanlık, bu vahşi soykırıma destek mi verecek, yoksa sessiz mi kalacak?

Gazze'deki soykırımı ve insanlık onurunu koruma sorumluluğunu herkesin üstlenmesi gerekmektedir. Üniversite öğrencileri ve akademisyenlerinin gösterdiği gibi, vicdanlı insanlar sessiz kalmazlar ve adaletsizliğe karşı duruş sergilerler. Uluslararası toplumun da bu konuda harekete geçmesi ve insanlık adına adaleti sağlaması gerekmektedir.

Kamuda tasarruf tedbirlerinin açıklanmış olmasını önemli ve olumlu bir adım olarak görüyorum.

Baktığımızda iktidarın ‘dağ fare doğurdu’ denecek şekilde bir paket hazırladığını bunun da bu meseleleri çözmekten çok uzak olduğunu söyleyebilirim.

Bunun ötesinde adaletli bir vergi sisteminin bir an önce hayata geçmelidir. Emeklilerin, emekçilerin, çiftçilerin, esnafın yaşam koşulları hızla iyileştirilmeli. Bunlar harcama değil, aslında bunlar bir düzeltme, bir istikrar faktörüdür.

Eğitimde daha ne kadar tasarruf yapılabilir bilmiyoruz. Devlet okullarında öğretmenlerin bilgisayarından fotokopi kağıtlarına, okulun temizliğinde kullanılan sabununa kadar zaten veliler karşılıyor. Sanırım artık öğretmenler değil, veliler gelsin esnek çalışsın diyecekler.

Kamu özel işbirliği projeleriyle, yolsuzluğun ve israfın önlenmesi için gerekli adımların atılmaması da eksik bir adım. Ancak, bu adımların yetersiz olduğu açıktır. Kamu ihale yasalarında ve siyasi etik kurallarında yapılacak güçlü değişiklikler, adaletin sağlanması için gereklidir. Yolsuzluğun ve adaletsizliğin her seviyede engellenmesi, toplumun güvenini yeniden tesis etmek için önemli bir adımdır.