Yazmak istemezdik, yazmamak da olmazdı.

Diyarbakır, tarihin yükünü sırtında taşıyan, medeniyetlerin beşiği olmuş kadim bir şehir.

 Her gün binlerce insanın yollarının kesiştiği bu şehirde ne yazık ki en temel ihtiyaçlara bile zaman zaman çözüm bulunamıyor.

Hele söz konusu ibadetle, sağlıkla ve insan onuruyla ilgiliyse bu durum daha can yakıcı bir hâl alıyor.

Yaklaşık iki ay önce, kamuoyuna duyurduğumuz önemli bir soruna hâlâ bir çözüm getirilmiş değil.

 Diyarbakır’da üç büyük hastanenin ortasında bulunan ve halk arasında “Sağlık Camisi” olarak bilinen bir camiden bahsediyoruz.

Bu cami, hem hasta ve hasta yakınlarının hem de çevredeki esnafın ve halkın sıkça kullandığı bir ibadet mekânı.

Sadece bir cami değil; şehir için bir nefes alma, dua etme, huzur bulma alanı.

Gelin görün ki bu caminin tuvaletleri ve abdesthaneleri aylardır kullanılamaz halde.

Abdest Alamayan Bir Halk, Kapanan Tuvaletler ve Sessiz Yöneticiler

İbadet etmek isteyen insanlar camiye geliyor; ancak ne abdest alabiliyor ne de en temel ihtiyacını karşılayabiliyor.

 Tuvaletler tıkalı, kapılar kapalı, içerisi kullanılamaz durumda.

 Alternatif olarak ya hastanelerin umumî tuvaletlerine gitmeleri gerekiyor –ki bu da yoğunluk ve güvenlik nedeniyle kolay değil– ya da ibadetlerinden feragat ederek geri dönüyorlar.

 Bir ibadet mekânının kapısı açık ama içindeki imkanlar kapalıysa, bu ibadeti tam anlamıyla yerine getirememek anlamına gelir.

Üstelik bu sadece cami cemaatiyle sınırlı bir mesele değil.

Bu hastanelere günlük ortalama 2000 kişi giriş yapıyor.

Hastalar, refakatçiler, şehir dışından gelenler…

Hepsi bu camiye uğruyor.

Onları karşılayan bir temizlik, bir düzen, bir hizmet değil; sadece bir ihmalin bıraktığı izler oluyor.

Planlamaya Alınmak mı, Gözden Çıkarmak mı?

Bu meseleyle ilgili olarak Yenişehir Müftülüğü’nün de girişimlerde bulunduğu, ancak DİSKİ’den gelen cevabın “planlamaya alındı.” olduğu belirtiliyor.

 Buradan açıkça sormak gerekiyor:

-Bir cami tuvaletinin tamiri ne zamandan beri aylar süren bir planlama konusu oldu?

Gün içinde kilometrelerce boru döşeyen, asfalt serimi yapan, parklar yapan bir belediye bir tuvaleti neden onaramaz?

 Ya da soruyu daha net soralım:

-Onarmak istenmiyor mu?

Bu durum, Diyarbakır Büyükşehir Belediyesi ve DİSKİ’nin halktan ne kadar kopuk bir anlayışla yönettiklerini ortaya koyuyor.

İnsanların en temel, en doğal ihtiyaçlarına bile kayıtsız kalınıyor.

Kaldı ki burası herhangi bir kamu binası da değil; bir cami.

İçinde ibadet edilen, dua edilen, huzur aranan bir mekân.

Diyarbakır Halkı Daha Ne Kadar Bekleyecek?

Buradan yetkililere sesleniyoruz:

-Diyarbakır halkı sizden büyük yatırımlar, dev projeler değil; önce en basit sorunlara çözüm bekliyor.

Abdest alınamayan, tuvaleti çalışmayan bir camiyi bile onaramıyorsanız, diğer vaatlerin inandırıcılığı kalmaz.

 Yönetim, küçük meseleleri çözmedeki ciddiyetle ölçülür.

 Büyükşehir Belediyesi’nin görevi sadece billboardlara hizmetlerini yazmak değil, sahaya inip halkın gerçek sorunlarına eğilmektir.

Vatandaş olarak biz, bu durumu sadece şikâyet etmiyoruz, hatırlatıyoruz, uyarıyoruz, sorumluluk çağrısında bulunuyoruz.

Bu şehirde yaşamak sadece binaları görmek değil; insanların hayatını kolaylaştırmaktır.

 İnsana değer veren, ibadetine saygı duyan, ihtiyaçlarını gören bir yönetim istiyoruz.

Unutulmamalıdır ki, hizmet bir lütuf değil, bir görevdir.

Diyarbakır halkı bunu hak ediyor.

Bu şehrin misafirleri bunu hak ediyor.

Ve elbette bu cami, yeniden işlevini yerine getirmeyi hak ediyor.