Rasulü Ekrem (s.a.v.) “Kıyamet günü insanların en büyük hata da olanları, dünya da en çok batıl’a dalanlardır.” buyurmaktadır.
RİYÂ
İnsanın işinde sözlerinde veya davranışların da gösterişe kaçması, Allah’ın (c.c.) rızası yerine insanların beğenisini kazanmak istemesi hali riyakârlıktır. Arka planında dünyalık menfaat elde etme niyeti vardır. Riyakârlık hilekârlık ve yalancılıktır. İnsan haysiyeti ile bağdaşmaz. Riya’nın her çeşidi ahlâksızlıktır. Rasulü Ekrem(s.a.v.) “Sizin için en çok korktuğum şey Küçük şirk yani riyadır.” buyurmaktadır. Onun için insan dilini riyadan yani yağcılık yapmaktan, murailik’ten korumalıdır.
SÖZÜN DERİNLİLİĞİNE DALMAK
Ağzını eğip bükerek, sağa sola yayarak, yapmacık hareketlerle ima yollu konuşmak lüzumsuz mukaddimelerle edebiyat yapmaya kalkışmak, bu yüzden lafı uzatmaktır. Hz. Peygamber (s.a.v.) “Dikkat edin, derin sözlere dalıp, lüzumsuz yere lafı uzatanlar helâk olmuşlardır.” buyurmaktadır. Söz söylemekte gaye maksadı aşmamalıdır. Maksat helva yapmayı tarif ise gaye ne güzel tarif ediyor dedirtmek olmamalıdır.
FUHUŞ, SÖVMEK, PİS DİL, ÇİRKİN SÖZLÜLÜK
Gizli yapılan her şeyi açık seçik tasvir etmek fahiş kelamdır. Fahiş söz mutlaka eziyettir. Alçak tabiatlı insanların âdetidir. Yüce Allah çirkin sözleri ve fahiş konuşmaları sevmez. Nitekim Rasulü Ekrem (s.a.v.) “Yaramaz ve fahiş sözler nifak’ın dallarından bir daldır.” buyurmaktadır. Bed lisan kötü bir hastalıktır. Sövüp saymada böyledir.
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) “Karşılıklı olarak birbirine sövenler şeytanlardır. Onlar köpek gibi itişir, yalan konuşur ve ayrılırlar.” buyurmaktadır. Kişinin Annesine ve Babasına sövmesi de soysuzluktur. Rasulü Ekrem (sav) “Annesine Babasına söven mel’undur.” buyuruyor. Sen karşındakinin Ana Babasına sövünce oda sana karşılık vereceğinden Ana Babana sövmüş olursun. Günümüzde bu alçaklığı işleyenler de var maalesef.
TEL’İN (LANET)
Lanet Allah’ın rahmetinden, mağfiretinden, hidayetinden mahrumiyet temennisidir. Lanet ister insan, ister hayvan, ister nebata olsun dil için afattır. Lanetleşenler laneti hak ederler. Onun için Hz. Peygamber (sav) “Mümin lanet edici olamaz, lanet ediciler kıyamet günü ne şefaatçi ne de şahit olurlar.” buyurmaktadır. Bir şahsa veya topluluğa lanet etmek o şahsın veya topluluğun kötü halinin devamını Allah’tan istemektir. Yani kâfirin kâfir olarak kalmasını kötülük işleyenin kötülüğüne devam etmesini istemektir ki bu talep mümine yakışmaz. Çünkü kâfirin kâfir olarak kalmasını istemek küfre rızadır ki küfre rıza küfürdür. Şeytana dahi lanet etmediğimizden dolayı Allah(c.c)katında mesûl olmayacağımız düşünülürse haksız yere lanet edilmesi halinde o lanetin lanetçiye döneceği söz konusu olduğundan, laneti terk edip zikrullah’ı ihtiyar etmek evlâdır. Zira “Allah katında sevimsiz insan şuna buna kötü söyleyip lanet eden kimsedir.” buyuruyor İbni Ömer (r.a).
ŞİİR-TEGANNİ
Şiir başkalarını yermek için veya riyakârlık gibi dinin  kötü saydığı amaçlara yönelik olmamalıdır. Örneğin;
Taştan mantar tarlası çok yaşasın ölüler,
Şairlik iflas etti şiir yazdı deliler.
Mısraları taşlamadır, inciticidir. Şiirin kötüleri ile ilgili olarak Peygamber efendimiz (sav) “Şiirin kötüleri şeytanın düdükleridir.” buyurmaktadır.
MİZÂH
Şakacılıkta bir yönü ile eziyet, yalanlama, mücadele, aşağılama gibi davranış bozuklukları vardır. Diğer yönü ile oyun ve eğlencedir. Bu yönüyle fazla gülme sebebidir. Fazla gülmek ise kalbi karartır, heybeti azaltır, Ahireti unutturur. Şaka yapan eğlenceye alınır. O nam ile tanınır. Ciddiye alınmaz. Hz. Peygamber (s.a.v) “Eğer benim bildiğimi siz bilseydiniz az güler çok ağlardınız.” buyurmuştur. İbni Abbas (r.a) “Gülerek isyan eden ağlayarak cehennemde yanar.” buyuruyor. Şakanın Arapçada karşılığı mizahtır.  Mizahın manası uzaklıktır. Hz. Ömer (r.a) “İnsanı haktan uzaklaştırdığı için Şakaya mizah denmiştir.” buyurmaktadır.